Proces kończenia terapii grupowej jest niezwykle ważnym etapem, który bywa równie intensywny i transformujący, jak same spotkania. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że ostatnie 2-3 spotkania, to te najważniejsze. To moment, w którym uczestnicy zatrzymują się na chwilę, aby spojrzeć wstecz, podsumować swoją drogę, zobaczyć zmiany, jakie zaszły i symbolicznie pożegnać przestrzeń, która była dla nich przez wiele tygodni czy miesięcy bezpiecznym miejscem rozwoju.
Podczas ostatnich spotkań uczestnicy mają okazję nie tylko uświadomić sobie własne postępy, ale także podzielić się nimi z innymi. To czas, w którym słowa wdzięczności, uznania i szczerego feedbacku płyną naturalnie, a grupa staje się lustrem, pokazującym każdej osobie, że została zauważona i przyjęta. Dla wielu to pierwsze doświadczenie tak głębokiego i autentycznego kontaktu.
Czego uczymy się w procesie kończenia grupy?
- Zatrzymywania się przy sobie – uświadamiamy sobie, ile już udało się zrobić, zamiast wciąż patrzeć tylko na to, co przed nami.
- Przyjmowania feedbacku – często niełatwego bycia w centrum uwagi, przyjmowania komplementów i szczerej informacji zwrotnej.
- Dawania uznania innym – co wzmacnia więzi i uczy otwartości w relacjach, okazywania wdzięczności i mówienia o swoich uczuciach.
- Bycia w autentyczności – bo w grupie nie chodzi o maski, ale o prawdziwe spotkanie.
Znaczenie dla pracy ze schematami
Proces zamykania grupy szczególnie mocno dotyka niektórych schematów:
- Schemat Niestabilności więzi – zakończenie grupy, które jest zaplanowane, zapowiedziane i przebiega w spokojny, przewidywalny sposób, uczy zupełnie nowych wzorców relacji. Osoby z tym schematem często doświadczyły w przeszłości nagłych zerwań, opuszczeń lub chaotycznych więzi. Tutaj mogą zobaczyć, że relację można kończyć w sposób bezpieczny, pełen troski i uważności. To doświadczenie daje nadzieję, że więzi mogą być stabilne – nawet wtedy, gdy przychodzi czas rozstania.
- Schemat Aprobaty społecznej – osoby, które zwykle szukają uznania poprzez dopasowanie się, w grupie uczą się, że mogą być sobą. Nie muszą grać, udawać, spełniać oczekiwań. A mimo to są widziane, doceniane i akceptowane. To ogromnie uwalniające doświadczenie – że autentyczność jest wystarczająca.
- Schemat Zahamowania emocjonalnego – dla osób, które latami tłumiły emocje, ostatnie spotkania bywają przełomowe. To dowód na to, że nawet gdy na sesjach pojawiały się łzy wzruszenia, słowa, które wcześniej trudno było wypowiedzieć i emocje których do tej pory się wstydziłem, nie zostałem odrzucony, nadal grupa mnie przyjęła i co więcej – właśnie te emocje nas połączyły. Grupa pokazuje, że można być w pełni sobą – nawet w łzach, w drżeniu głosu – i wciąż zostać przyjętym.
Dlaczego to tak ważne?
Kończeniu grupy zawsze towarzyszy napięcie. Jest trochę stresu, bo to coś nowego, nieznanego, pojawia się żal, że pewien etap się kończy. Może dotykać to naszych wcześniejszych doświadczeń kończenia relacji, które bywały bardzo bolesne. Ale tu znajdziesz przede wszystkim ogrom wzruszeń. Bo okazuje się, że w relacjach, które powstały, było wiele bliskości, autentyczności i odwagi. To wzruszenie łączy – staje się wspólnym doświadczeniem, które na długo zostaje w pamięci uczestników.